Hep aklında olan işler vardır insanın, sürekli yapmak ister ama bir türlü istediği zamanı ve enerjiyi bulamaz...Ben de tam böyle 3 sene geçirdim...En son gönderi yazdığım yerden çok uzakta, memleketimden çok uzakta, bambaşka koşullarda bambaşka insanlarla, bambaşka haleti ruhiyede....Gecen zamanda ne çok şey değişti....
Yukarıdaki fotoğrafı kızım çekti, keşke hayat gökyüzü gibi mavi, üzüntülerimiz, sıkıntılarımız bulutlar kadar beyaz olsa....ya da biz böyle görebilsek dünyayı....
Değişen şehir, büyüyen çocuklarla yaşanılan deneyimler, farklı lezzetler, dokunulan farklı hayatlar, yaşanılan farklı duygular bundan sonra yazacağım yazılarda, vereceğim tariflerde fark edilecek derecede değişim yaratacak...
11 yaşındaki oğlum için 18/12/2015 tarihi ikinci doğum günü oldu, bizim için de yeni bir hayatın başlangıcı....
Bu yüzden Tip 1 diyabetli çocuğu olan ailelerin gerek duygusal, gerek teknik, gerekse tariflerle paylaşımlarının olacağı bir blog olması isteğindeyim....www.diyabetimben.com tartışmasız bizler için çok faydalı bir site, onun kadar olmam mümkün değil belki ama Esra Hanım bizzat deneyimlerini paylaşırken ben masanın diğer tarafında Tip 1 diyabetli şeker çocukla yaşadıklarımızı paylaşacağım....ya da sizlerden gelebilecek önerilerle paylaşılabilecek farklı konular olabilir....
"Hayat" diyoruz, hepi topu iki hece beş harf; ama her harfi, her çizgisi farklı bir yaşanmışlık.......Sevgilerimle....
